Droga Kości to potoczna nazwa Traktu Kołymskiego w północnej Syberii, gdzie zimą temperatury spadają do sześćdziesięciu stopni poniżej zera. Został on wybudowany rękami więźniów sowieckich łagrów. Setki tysięcy skazańców zmarło, a ich ciała pogrzebano pod wieczną zmarzliną. Według legend tereny te są nawiedzane przez duchy zmarłych.

Ekipa filmowa serialu „Życie i śmierć na Drodze Kości” wyrusza w podróż, by nakręcić dokument o autostradzie. (...) Wyprawa zamienia się w koszmar. Cokolwiek zmusiło do ucieczki mieszkańców osady, teraz rozpoczyna pościg za nimi.

*

Podążamy za amerykańskim producentem filmów dokumentalnych Teigiem i jego operatorem do Rosji, gdzie planują sfilmować ciągnącą się na długości ponad 2000 kilometrów, owianą złą sławą Drogę  Kołymską, znaną również jako „Droga Kości”. Droga naprawdę istnieje i prawdą jest, że przeprawa przez tę przecinającą Syberię drogą zimową porą jest samobójstwem, a także, że Stalin kazał zbudować wzdłuż tej trasy co najmniej osiemdziesiąt sowieckich gułagów, aby zapewnić sobie setki tysięcy taniej siły roboczej, z których najprawdopodobniej wszyscy zginęli podczas pracy. Prawdą jest również to, że ciała chowano tam, gdzie upadały, stąd wymowna nazwa "Droga Kości".

Bezapelacyjna niezwykłość tego miejsca sprawia, że szukający wrażeń i przygód Amerykanie planują odwiedzić i sfilmować Oymyakon, najzimniejszą wioskę na Świecie. Zatrudniają lokalnego przewodnika, ale jak już zapewne się domyślacie - nie wszystko idzie po ich myśli.

Muszę tutaj wspomnieć, jest to, że uwielbiam ten motyw przebywania w odizolowanym miejscu, w którym jest strasznie i zbyt zimno, aby przeżyć. Książka nie jest zbyt obszerna, ale w swoich niewielkich rozmiarach zawiera mnóstwo zwrotów akcji pełnych chłodu i strachu. Wszystkie postacie były ciekawe i dobrze rozwinięte. Nie mam tutaj ulubionego bohatera, ale bardzo podobała mi się przyjaźń pomiędzy dwójką głównych bohaterów. 

Współpraca z wydawnictwem Mova