Natomiast Meghan. Skłamałabym pisząc, że byłam jej fanką. Nie byłam. Co więcej, nawet nie słyszałam wcześniej o takiej osobie, a słynny serial W Garniturach oglądałam na Netfliksie chyba już po jej ślubie z Harrym, albo jakoś na krótko przed - nie pamiętam. Aktorką - przynajmniej w tym serialu - była mierną, ale nie sprawiło to, że byłam źle nastawiona do jej osoby. Przeciwnie. byłam ciekawa, jak - bądź co bądź c e l e b r y t k a  zostanie przyjęta w tym środowisku spiętych tyłków.

Jak wiemy, od samego początku były tam jakieś problemy. I jak już napisałam - każdy miał swoje racje. Książe Harry w swojej książce skupia się w dużej mierze na sobie i swoim życiu jeszcze sprzed małżeństwa, a wszelkie wydarzenia z Meghan są w moim odczuciu opisane dość szczerze. Ale! O ile wierzę Harremu, o tyle absolutnie nie wierzę Meghan. Jest w niej coś takiego... sama nie wiem, dwulicowego? Jeśli chodzi o książkę to faktycznie potwierdziła ona większość moich przypuszczeń, że Księżna Sussex nie jest szczera, a łzy wylewane na kanapie u Oprah to wynik wieloletniej pracy aktorskiej. 

Meghan to jedna z tych postaci w historii monarchii brytyjskiej, którą w przyszłości raczej będzie się uznawać, za niegodną księcia i tytułu, jednak tak zwyczajnie kierując się doświadczeniem życiowym nie można zapomnieć, że do konfliktu, jak do tanga - trzeba dwojga. Księżna Sussex jest sprytna, prawdopodobnie nawet niezła z niej manipulatorka, ale przypomnijmy sobie Dianę. Ona też nie miała łatwo i ... śmiem twierdzić, że po drugiej stronie konfliktu zarówno z Dianą jak i z Meghan stoi ta sama osoba. Lub duet, jak kto woli. Wystarczy spojrzeć na to, co teraz zaczyna się dziać wokół Księcia Williama i Kate Middleton. Komu może tak bardzo zależeć na zepsuciu ich reputacji? To przecież proste - tym, którzy ponad 70 lat czekali na to by lud ich miłował i skandował ich imiona, a tymczasem ten lud woli uśmiechniętego Williama od nadętego Karola i z całą pewnością sympatyczną Kate od próżnej Camilli.

Podsumowując - lektura jest ciekawa, ale moim zdaniem tylko dla obiektywnych czytelników, w przeciwnym razie będąc po stronie Sussexów nieźle się wpienicie, a będąc po stronie Króla i Małżonki prawdopodobnie zanudzicie się na śmierć bo większość z tych rzeczy można było czytać na portalach plotkarskich. Natomiast uzbrojeni w obiektywizm spędzą całkiem przyjemne chwile z tą lekturą i uzupełnią sobie pewne popularne wątki i będą mieli okazję wysnuć własne  - niekoniecznie zgodne z oczekiwaniami autora wnioski. A autorem - co muszę na koniec dodać - jestem bardzo rozczarowana. Fakt, że Tom Bower jest fanem Króla i jego małżonki jest widoczny od początku tej książki. I okej, rozumiem. Niemniej od dziennikarza oczekiwałam raczej rzetelnej opowieści, a tymczasem Zemsta to nic innego jak wylewanie pomyj na Meghan i prawdopodobnie najbardziej stronnicza książka na świecie. Naprawdę czytało się to bardzo niesmacznie, a rasizm autora aż bije po oczach.